(Pudaretiascultà sta nuvella letta da Marcu Biancarelli appughjendu quì)
Antonu era sempri statu solu, u so babbu era mortu quand'idd'era ziteddu è era statu incù a so mamma finch'idda si ni murissi qualchì tempu nanzi. Ùn hè ch'iddu ùn si pudia sbruglià da par iddu ma ùn avia mai avutu l'uppurtunità è po’ ùn vulia micca lacà a so vechja mamma.
Antonu era sempri statu solu, u so babbu era mortu quand'idd'era ziteddu è era statu incù a so mamma finch'idda si ni murissi qualchì tempu nanzi. Ùn hè ch'iddu ùn si pudia sbruglià da par iddu ma ùn avia mai avutu l'uppurtunità è po’ ùn vulia micca lacà a so vechja mamma.
A
so piazza in a sucità ùn l'avia mai trova, l'altri ùn
l'intarissaiani micca. Amici ùn n’avia ma supratuttu ùn ni vulia.
Stu
cuncorsu di quiddu chì n'avaria di più ùn lu pudia capì. A
ghjenti passaia accantu à a so vita, prighjuneri di stu ghjocu senza
fini dund'erani mariunetti mai suddisfatti. U peghju era pà
l'alizzioni, tandu vidia stu picculu mondu mova si da tutti i parti,
pariani furmiculi, à quidda diffarenza chì i furmiculi travaddani
pà a cummunità. Iddu si ni ridia.
Ùn
s'era mai innamuratu da nimu, era un bel omu è i donni à circallu
erani stati numarosi. Qualchì avventura l'avia avuta ma mai di più.
Sett'anni
dighjà.
Un
ghjornu vultendu in paesu, dopu à essa partitu qualchì ghjornu solu
in muntagna, fù stunatu d'ùn senta à nimu. Si ni cuddeti in piazza
è truveti una vechja in tarra, morta. Feci u ghjiru di u paesu, u
caffè, i casi, tutti morti. Chjameti i succorsi, ùn risposi nimu.
Tandu era spavintatu.
Si
ni faleti in furia in cità incù u so vechju scatorchju. Annantu à
a strada ùn incruciaia à nimu, i so pinseri crisciani. È po’ una
vittura ferma, dui catavari in drintu.
In
cità dinò, erani tutti morti. Si ni vulteti in casa, a radiò, a
televisiò, ùn c'era più nudda. Ma chì si passaia ? Duvintaia
scemu.
Si disciteti in u so lettu, erani passati i ghjorni. Ritruveti a raghjoni, di sicuru c'era statu qualchì malatia ch'avia tumbu à tutti è iddu paria d’essa statu immunizatu.
Sapia
ch'ùn staria tantu à prufità di l'acqua è di u lumu.
È
cusì si presi un gruppu elettroghjenu, si tireti un brancamentu
d'acqua da a cisterna di u paesu à a so casa. Era statu manescu à
assicurassi i so cundizioni di vita.
È tandu avia iniziatu à campà cusì. Avia bisognu di pochi cosi è à dì a verità ùn li mancaia à nimu. Si pudia dì ch'idd'era filici.
Ben
ch'iddu ùn era intrutu in ghjesia da ziteddu, l'idea ch'iddu saria
statu u Signori à avè fattu spariscia l'umanità pà puliscia a
Tarra li piacia.
Ma
s'iddu c'hè un Diu è ch'idd'aspetta à mè pà salvà l'umanità…
Ùn
avia mai circatu altri parsoni. Certi volti si dumandaia s'iddu ùn
era mortu è s'iddu ùn era micca quissa u so paradisu.
In stu mesi d'uttrovi, cumminciaia dighjà u fritu.
T'aviani
a raghjoni sti conni d'eculugisti!
Ogni
annu a nivi ghjunghjia più prestu annantu à i cimi. Di sicuru,
senza attività umana l'ambienti s'era rinfrischitu.
Da
quì à pocu saria tempu di raccoglia i castagni. Presi u so rasteddu
è si n'andeti à puliscia suttu à l'arburi. Quantu li piaciani i
castagni arrustiti, stu prufumu quand'erani liccati da u focu è
ch'iddu i facia baddà in u so caldarostu.
T'avia
u so ortu, andaghjia à caccia è li bastaia. A si gudia a so vita.
Ugni
tantu ci vulia à falà in cità à piddà a robba. Era sempri unu
spittaculu stranu. U so paesu in a so muntagna ùn era cambiatu tantu
ch'erani pochi à stà ci tuttu l'annu. Ma a cità, s'era ferma cusì,
in piena vita, d'un colpu. I vitturi annantu à i stradoni, i
cummerci aparti. È avali sparia pianu pianu, a Natura ripiddendu i
so lochi.
Avia
passatu ghjorni sani à caminà in i carrughji bioti, à u principiu
aspittaia sempri di truvà à qualchissia, ma avia po’ capitu
ch'idd'era solu.
U
silenziu di a cità li pisaia, quidda bestia morta chì si mirzaia è
iddu com'è sti varmi in i carrimasci.
Staghjia
piddendu essenza quandu intesi friscià vicinu à u so capu. Si
ghjitteti in tarra, po’ più nudda. Sunniatu ùn avia, c'erani
dunqua altri parsoni è quissi quì ùn erani amichevuli. Era à
l'ascosu pà rientra in u so furgò. Era armatu ma pinseti ch'iddu
duvia vultà ind'è iddu.
Partisti,
ùn stetini tantu à suvità lu. T'aviani un 4x4. Ùn c'era chè una
vittura. Ùn tiraiani micca. Di sicuru ùn aviani tanti cartucci è
quì ùn risicaiani di truvà ni ch'iddu s'era presu tuttu da tantu
tempu.
Andaghjia
pà sta strada ch'iddu cunniscia. Comu fà ?
Ghjunghja
in casa. S'iddi t'aviani viramenti pochi cartucci era guasgi salvatu.
Firmà
si prima di u paesu, saltà da u camionu, piddà pà i machjona pà
metta un po’ di distanza cun iddi, entra in casa, pustà si à u
balconu è tirà quand'iddi isciariani da u boscu.
Mà
ùn lu suvitetini micca, sintindu a trappula.
Ùn
li vidia micca, ci duvia andà. In paesu ùn c'erani intruti.
Vulteti, u camionu era sparitu. Erani partiti.
Da
tuttu stu tempu ùn era solu, quantu sariani stati ?
Si
dumandaia s'iddi vultariani, riflittaia dighjà à difenda si.
Intesi
un pientu, un ziteddu. U vissi quì aggrunchjatu in u fussettu.
L'aviani abbandunatu quì, duvia avè da sei à sett'anni.
Comu
ti chjami ?
U
ziteddu piinghjia.
Chì
t'hè accadutu ?
Erani
gattivi, ci tiniani incù mamma, ùn pudiamu fughja. Mamma m'hà
lampatu fora da a vittura. O Mà…
Veni
incù mecu t'aghju da aiutà.
U
ziteddu ùn risposi micca ma si n'andeti cun iddu.
Pà
a siconda volta in a so vita, u so picculu mondu avia cambiatu, cusì
in qualchì minuta.
Avali
c'era stu ziteddu, era limpidu, u duvia accumpagnà.
Comu
l'avia fattu u so babbu, l'avia imparatu tuttu, sin'à a fini era
statu à fianc'à iddu. L'avia imparatu à essa drittu, à ùn
dipenda da nimu, à ùn invidià à nimu, cunvincendulu chì a so
ricchezza era a so manera di campà. Li duvia tuttu è sintia sempri
a so boci ogni ghjornu.
A
sera mentri chì u ziteddu durmia riflittisti. C'erani altri ghjenti,
s'iddi vultaiani ? I vituparati isistiani sempri. Ùn era in Paradisu
è Diu ùn ci n’era. Erani iddu è stu ziteddu addurmintatu i
Ghjusti.
Pà
a prima volta in a so vita intesi u bisognu di truvà cumpagnia.
Apprunteti
l'affari chì li ci vuliani. U lindumani matina à bon'ora partistini
pà sta strada à truvà altri Ghjusti.
Nuvella di Francescu Cucchi
Pittura di Aldo Luongo
Nuvella di Francescu Cucchi
Pittura di Aldo Luongo
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire