Una
mani, s’hè arrizzatu, s’hè vistutu. Com’è tutti l’altri
ghjorna. Po’ hè partitu.
Nimu
l’hà mai più vistu. Puri l’emu aspittatu, i sittimani, i mesa.
Ci avia purtatu tuttu, imparatu tuttu di quissa manera di viva.
Custriscia i capanni. Avè i mura sòlidi, i tetta chì nisciun’
ventu, nisciuna timpesta ùn pudaria sfà. No’, mai avariamu
pinsatu à fà i custruzzioni cussì grevi, cussì incippati. Ci
piaciani di più i nosci piroghi. Sfilà in acqua, prestu,
infrugnassi trà i scoddi ficcati in acqua. Viaghjà lestri, pruvà
di schisà a gattiva ghjirata. Parchì i spisci mancu pardònani. È
cascà da in altu hè d’evidenza a fini.
Par
iddu era statu un principiu. L’emu trovu un ghjornu ch’era
cutratu, trosciu bàttulu, chjappu da a naùsea tantu ch’ùn avia
trovu nienti da rustuccià, azzingatu à a so turri, u so cantonu
salvatoriu. Ci malfidaiamu di i bianchi, ma quistu quì c’era
piaciutu. U so sguardu paria una musica, una musica da ind’è no’.
L’emu accoltu, l’emu strascinatu cù noscu mesi è mesi,
staghjoni è staghjoni, da partuttu indu andaghjìamu. Si firia, no’
u curàiamu. Tuttu st’affari era à l’iniziu. Prima ch’iddu ci
imparessi a so lingua, ch’iddu ci spiighessi i so
parolli. Sidintariu. Eccu a parolla ch’iddu ci hà
imparatu. Hà presu u so tempu. Postu ch’iddu avia imparatu à viva
com’è no’ l’emu vulsutu stà à senta. Gruttescu, pazzu, u so
mondu duvia essa tontu. Iè. A so tuntia s’hè impussissita di no’.
Ci semu stallati, in quissa furesta. Emu taddatu l’àrburi. Emu
spazzatu a tarra. Quissa tarra cussì poca prufunda hà cappiatu a so
vegetazioni, senza muscià alcuna risitenza. Iè, a tarra spazzata è
spianata… Ci hà musciatu i formi di u so spìritu, u quatru par
esempiu. U quatru beddu maiori chì avia da duvintà u nosciu paesu.
Hè
partitu quidda mani. Hà abbandunatu u nosciu paesu. Avia forsa
capitu chì i so paghjesi affaccàiani. Ancu assà no’ dinò l’emu
lacatu, u paesu. Quandu emu vistu ch’ùn avia più da vultà, emu
ripresu i nosci piroghi, emu ritrovu a noscia vadina, u nosciu fiumu,
i nosci spisci. È ugni volta chì u fiumu buddi è ch’iddu
s’arrabbia, ch’iddu ci friscia a sinfunia di a spiscia à vicinu,
ripensu ad iddu, à a prima volta ch’emu cuntrastatu, com’ì la
dicia.
Iguazù.
Hè
u to nomu, ti chjami Iguazù ?
Nuvella di Yassi Nasseri
Nuvella di Yassi Nasseri
Traduttu da Marcu Biancarelli