Si disciteti cù
l’angoscia, com’è dopu à un gattivu sognu. T’avia u stomacu
strintu, u so cori pichjaia in u so pettu. Era chjinatu da pocu è
sapia chì accadi à spissu di sveglià si d’un colpu quandu omu ùn
hè ancu addurmintatu. Ma sta volta era sfarenti, avia intesu
qualcosa n’era guasgi sicuru, un brionu.
S’arrizzeti in u so
lettu, stasera era solu in u so appartamentu, a so moglia travaddaia.
Dopu à qualchì sicondu
ùn ebbi più dubbitu, un brionu stridenti, spavintosu, quiddu di u
dulori, quiddu chì nasci in fondu à u corpu. S’alzeti è apristi
u balconu. Staghjiani à u terzu pianu d’un palazzu in un beddu
quartieru di u centru di a cità. Inghjò c’era un passaghju suttu
à i culonni chì sustiniani u palazzu com’è si ni vidi à spissu.
Sintia rumori, sintia passi è po’ vidisti ghjunghja una donna
annantu à u stradonu. Scianchighjaia, paria briaca. Fù subitu
raghjunta da un omu chì pruveti à purtà la cun iddu. L’omu era
abbastanza maiori, piuttostu magru, biondu cù i capiddi corti.
Caschetini è firmetini cusì in tarra, l’omu paria d’essa sopra,
li parlaia ma ùn pudia micca capì ciò ch’iddu li dicia. A donna
ricuminceti à briunà.
Ùn hè ancu finita
sta cummedia ? Un omu avia lampatu quissa, sicuramenti
ch’era com’è iddu fighjulendu a scena da u so balconu.
Quant’altri parsoni
staghjiani à u balconu à fighjulà stu spittaculu ? Sta
zitedda si duvia aiutà.
Iddu, Jacques Rossel,
avia riuscitu tuttu in a so vita. Da ziteddu era sempri statu u più
bravu à a scola, avia supranatu tutti i liveddi di studii, era
uscitu di HEC è avali si truvaia direttori cummerciali in un’
impresa di tecnulugia informatica. T’avia una moglia maraviddosa,
idda travaddaia com’è duttori in una clinica à a maternità. U so
unicu rigrettu à tutti i dui era d’ùn avè avutu ziteddi, fendu
sempre passà i carrieri di l’unu o di l’altru in primu pianu. Ma
à quaranta dui anni iddu si dicia ch’ùn era ancu compia l’affari.
Ùn ci sarà nimu
ch’hà da falà à aiutà la ?
Frà tempu a donna s’era
rialzata è era fughjita da l’altra parti di u stradonu, ùn li
vidia più ma sintia sempri. I sicondi pariani ori.
Sarà un liticu di
coppiu, avarani bitu di troppu. Si dicia quissa pà rassicurà si
pà cunvincia si ch’iddu ùn c’era bisognu ch’iddu falessi.
Alè sè ci và
qualchissia ci vocu anch’eiu.
Ma ùn ci andeti nimu.
È pò tuttu si firmeti,
ùn si sintia più nudda. Tandu si dicia ch’iddi staghjiani
sicuramenti in u quartieri è ch’erani vultati in casa. Sarreti u
balconu è si chjineti. Ma sta stodia l’avia culpitu, comu essa
sicuru ch’idda staghjia bè sta puvaraccia ?
Sintia sempri stu brionu,
u sicondu, quissu quì ùn u sminticaria mai, risunaia in u so capu,
si sintia mali, li paria d’avè a frebba, solu in u so lettu in
duicentu in a so camara più maiori chè certi appartamenti, li vensi
a vodda di renda.
Vulteti à u balconu, ùn
si sintia nudda fora, mancu una vittura.
Dui ghjovani chì si
liticaiani, avali sarà compia, sarani vultati ind’è iddi è i
cosi si sarani appaciati.
Ci avaria duvutu falà
iddu, di sicuru altri parsoni l’avariani suvitatu. Ma iddu risichi
ùn era avizzu à piddà ni, iddu calculaia sempri tuttu prima di
lampà si. Invidiaia sta ghjenti chì era capaci à metta tuttu in
ballu cusì senza rifletta suvitentu u so solu stintu, iddu ùn era
di stà trinca. T’avia avutu un amicu in a so ghjuvantù chì ci
saria andatu, chì curaghju t’avia stu tipu, ùn avia paura di
nudda è di nimu, avia finitu banditu ma era un omu dirittu.
Jacques passeti ori à
righjucà si stu mumentu, à imaghjinà ciò chì si saria passatu
s’iddu t’avia fattu tali o tali cosa, à mumenti si dicia ch’era
sicuramenti finita bè l’affari ma li turnaia sempri a stessa
parolla à menti : vigliaccu.
Iè socu vigliaccu.
Avali u menu chì possu fà sarà d’aiutà i giandarmi s’idda
c’hè una lagnanza è un’ inchiesta, quissa sì chì a faraghju.
Sapia chì in quidda
situazioni duvaria tistimunià in casu di prucessu. Di sicuru
cambiaria a so vita, n’avia cuscenza.
È po’ s’addurminteti
è sugneti chì sta povara donna era morta sottu à i colpi di
st’omu.
U so riloghju u tireti
fora di sti sunniacci, era ora d’andà à travaddà. S’apprunteti,
era sempri cummossu. Piddaia u so caffè quandu qualchissia suneti à
a porta. Erani i giandarmi. Tandu sapisti chì ciò ch’iddu timia
era accadutu.
Bonghjornu, sta notti
una donna hè stata tomba in carughju, aveti vistu o intesu qualcosa
chì pudaria aiutà l’inchiesta ?
In dui sicondi tuttu ciò
ch’avia pinsatu prima d’addurmintà si li vulteti à menti. U
prucessu, i ghjurnalisti, u scontru incù l’assassiniu, chì l’avia
vistu iddu, so moglia chì di sicuru saria culpita di st’affaraccia,
i cunsiguenzi à u so travaddu. È s’iddi duviani mova ?
S’iddi duviani cambià di vita ? Campà a vita di tistimonii
prutetti.
Imbuffeti i so pulmoni
prima di risponda.
O chì disgrazia…
Innò ùn aghju intesu nudda...
Nuvella di Francescu Cucchi
Pittura di Philippe Cebeillac
Nuvella di Francescu Cucchi
Pittura di Philippe Cebeillac
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire